Είναι στο χέρι μας.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα έλεγε ο πλανήτης αν είχε φωνή; Αν είχε κιόλας και το βαλκανικό – μεσογειακό ταπεραμέντο που διακατέχει εμάς τους Έλληνες, τότε θα ακούγαμε πολλά από αυτόν. Αν θέλαμε να μιλήσουμε με την οικονομική γλώσσα του σήμερα, θα λέγαμε πως ο πλανήτης είναι ένα σπίτι που πήραμε με δάνειο. Ένα δάνειο που δεν έχουμε πληρώσει ποτέ. Ούτε καν μια δόση.

Στις 5 Νοεμβρίου δόθηκε στη δημοσιότητα η επιστημονική έκθεση του WWF Ελλάς, Λύσεις για την κλιματική αλλαγή: όραμα βιωσιμότητας για την Ελλάδα του 2050". Η έκθεση προτείνει το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει η Ελλάδα και τις δέσμες μέτρων που μπορεί να υλοποιήσει, προκειμένου να τηρήσει τις μελλοντικές δεσμεύσεις της, να μπει ενεργά στον αγώνα κατά της κλιματικής αλλαγής και να μειώσει εγκαίρως τις εκπομπές της, μεγιστοποιώντας με αυτό τον τρόπο τα οφέλη και περιορίζοντας το όποιο βραχυπρόθεσμο οικονομικό κόστος.

Σύμφωνα με τα πορίσματα της έκθεσης, η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να μειώσει τις εκπομπές αερίων ως το 2050 κατά 67% σε σχέση με το έτος βάσης 1990 χωρίς να επηρεαστεί η οικονομική της ανάπτυξη. Η μείωση αυτή αντιστοιχεί στην έκλυση μόλις 36 εκ. τόνων ισοδύναμου διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα το 2050 – από 109 εκ. τόνους που ήταν το 1990.

Για να γίνει εφικτή αυτή η μείωση, το «όραμα βιωσιμότητας» προτείνει μια σειρά από άμεσα εφαρμόσιμες πολιτικές και μέτρα σε όλους τους τομείς της οικονομίας. Ειδικά για τον τομέα της ηλεκτροπαραγωγής, που συμβάλλει τα μέγιστα στην κλιματική αλλαγή, προτείνεται η μετάβαση σε ένα μοντέλο που δίνει έμφαση στον περιορισμό της ζήτησης, στην εξοικονόμηση ενέργειας και στην προώθηση των ανανεώσιμων πηγών (ΑΠΕ). Συγκεκριμένα, η ζήτηση ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα του 2050 θα μπορούσε να ανέρχεται σε μόλις 73.000 GWh, καλυπτόμενη από ΑΠΕ κατά 58%, από φυσικό αέριο κατά 23%, ενώ θα έχει περιοριστεί σημαντικά η χρήση λιγνίτη (μόλις 16%). Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση των εκπομπών στην ηλεκτροπαραγωγή κατά 93% έως το 2050 σε σχέση με τα επίπεδα του 1990.

Η ανάγκη είναι επιτακτική για αυτό και θα πρέπει να γίνουν κάποιες θυσίες. Θυσίες με κόστος πολύ μικρότερο από αυτό της απραξίας. Πέρα από το θεσμικό επίπεδο όμως, πρέπει να υπάρξει αλλαγή και στον καθημερινό τρόπο ζωής μας. Να αποκτήσουμε αυτό που λέμε «πράσινη λογική». Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε: Μπορούμε να συμμετέχουμε στις εκστρατείες ανακύκλωσης. Να σβήνουμε τα φώτα που δεν χρειαζόμαστε, κυρίως όταν βγαίνουμε από ένα δωμάτιο. Να αντικαταστήσουμε τις κοινές λάμπες με λαμπτήρες χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης (μέσος χρόνος ζωής 10 φορές περισσότερο). Να αντικαταστήσουμε τον ηλεκτρικό θερμοσίφωνα με έναν ηλιακό. Να φροντίσουμε τα μαγειρικά σκεύη να εφαρμόζουν σωστά στις εστίες της κουζίνας. Να επιλέξουμε προγράμματα χαμηλής θερμοκρασίας για το πλυντήριό σας. Επιπλέον, να πλένουμε τα ρούχα σας σε ώρες μη αιχμής χρησιμοποιώντας νυχτερινό ρεύμα. Να μην αφήνουμε αναμμένες σε κατάσταση αναμονής (stand by) την τηλεόραση, τον, υπολογιστή, τον εκτυπωτή, το στερεοφωνικό, το DVD και όλες γενικώς τις συσκευές. Από τα παραπάνω συνειδητοποιούμε ότι αυτές οι αλλαγές, όσο μικρές και να είναι μπορούν να κάνουν τη διαφορά.

Ήρθε η ώρα λοιπόν, να αρχίσουμε να πληρώνουμε το δάνειο. Να αρχίσουμε να ενδιαφερόμαστε και να φροντίζουμε το πραγματικό μας σπίτι. Επιβάλλεται. Διαφορετικά τα τραβηγμένα σενάρια που βλέπουμε στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας και στις αφίσες περιβαλλοντικών οργανώσεων, θα γίνουν πραγματικότητα (π.χ το 2050, η παραλιακή θα ξεκινά από το Σύνταγμα).

Βασίλης Θανόπουλος