Αγαπητό ημερολόγιο...

Αναρωτιέμαι που είναι αυτό το "άτιμο" πνεύμα των Χριστουγέννων;

Εντάξει, θα μου πεις πως όλα είναι ένα παραμύθι για τα μικρά παιδιά। Το καταλαβαίνω। Αλλά όταν έχεις χτίσει μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από τα Χριστούγεννα, όταν δηλαδή έχεις δημιουργήσει κανόνες για το πως πρέπει να στολίσεις, τι πρέπει να φας, τι ώρα να βγείς, τι δώρα να πάρεις κτλ που φαίνεται αδιανόητο που δεν υπάρχει και ένας συγκεκριμένο εγχειρίδιο συμεπριφοράς για τα Χριστούγεννα।

Βέβαια αγαπητό ημερολόγιο, οι άνθρωποι πρέπει να δρουν ελεύθερα μεσα στο σύνολο। Στα μέτρα του δυνατού βέβαια (άλλο θέμα αυτό) χωρίς να μπαίνουν σε νόρμες। Αλλά και πάλι επειδή, ειδικά τον τελευταίο καιρό, έχουμε πήξει από όλη αυτή την ασυδοσία έκφρασης και λειτουργίας του τύπου "Ότι γουστάρω κάνω" καλό είναι να υπάρχει ένα know-how τουλάχιστον για τις γιορτές και μετά βλέπουμε.

Δεν λέω να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα, μιας και έτσι ενοχλούνται τα εκάστοτε αντιεξουσιαστικά μου φρονήματα, αλλά έτσι για όσους αναρωτιούνται όπως εγώ.

Αυτά για τώρα αγαπητό ημερολόγιο. Α! και να σημειώσω πως αυτά τα Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα. Κυρίως, γιατί από ότι φαίνεται θα είναι τα τελευταία που συνοδεύονται με δώρο Χριστουγέννων.

xxx

Αγαπητό ημερολόγιο

Ώρες ατελείωτες μπροστά από έναν υπολογιστή. Βλέπεις, ακούς, διαβάζεις και κυρίως κατεβάζεις. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως είναι να περνάς στην απέναντι πλευρά; Δηλαδή να είσαι εσύ αυτός που δείχνει, που μιλάει, που γράφει και που ανεβάζει. Δες το σαν πρόκληση ή κάτι τέτοιο. Η ακόμη καλύτερα πες πως είναι η φυσική απόρροια της αβάσταχτης βαρεμάρας που σε κατακλύζει όταν οι ρυθμοί της καθημερινότητας σου πέφτουν και εσύ ψάχνεις στην καλύτερη μια πνευματική διέξοδο.

Από σήμερα λοιπόν, ξεκινώ να γράφω ένα διαδικτυακό ημερολόγιο Βέβαια, ο αυστηρά προσωπικός χαρακτήρας του μάλλον θα θυσιαστεί στο βωμό της interactive επικοινωνίας.. αλλά δεν βαριέσαι. Εξάλλου οι περισσότεροι από εμάς έχουν έναν μεγάλο αδερφό.


Φιλικά
Βιλλι Τ.