Το διάταγμα που προβλέπει το κλείσιμο της φυλακής στη βάση Γκουαντάναμο στην Κούβα, υπέγραψε τελικά ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα. Στο διάταγμα αυτό μεταξύ άλλων αναφέρεται ότι η φυλακή θα κλείσει εντός ενός έτους από τη στιγμή της υπογραφής του και οι κρατούμενοι έχουν συνταγματικό δικαίωμα να ασκήσουν προσφυγές για την κράτησή τους.
Το πρωί της περασμένης Πέμπτης, ο Μπαράκ Ομπάμα ενώπιον δώδεκα επίσημων στρατιωτικών αξιωματούχων, υπέγραψε τις σχετικές προεδρικές διαταγές, κάνοντας με αυτόν τον τρόπο πράξη τις προεκλογικές του δηλώσεις. Σύμφωνα με το εν λόγω διάταγμα ζητείται μεταξύ των άλλων να εξεταστεί κατά πόσο οι κρατούμενοι μπορούν να μεταφερθούν σε άλλες φυλακές ή να αφεθούν ελεύθεροι. Για όσους δεν εγκριθεί η απελευθέρωση ή η μεταφορά τους, θα εξεταστεί το ενδεχόμενο προσαγωγής τους ενώπιον αμερικανικών δικαστηρίων.
Ο νέος αμερικανός πρόεδρος έβαλε τέλος και στα βασανιστήρια αφού, με άλλη εντολή του απαγόρευσε τις «υπερβολικές» μεθόδους ανάκρισης που εφαρμόζει η CIA και θα ορίζει τη συμμόρφωση με τον στρατιωτικό κώδικα, ο οποίος καθορίζει την αντιμετώπιση των αιχμαλώτων πολέμου και απαγορεύει τη χρήση σκληρών μεθόδων ανάκρισης, όπως ο εικονικός πνιγμός.
Η Ύπατη Αρμοστής του ΟΗΕ για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, Νάβι Πιλάι, χαιρέτισε την Πέμπτη ως μια «ωραία ημέρα για το σεβασμό του δικαίου» μετά την απόφαση του Αμερικανού προέδρου Μπαράκ Ομπάμα να κλείσει τη φυλακή του Γκουαντάναμο και να απαγορεύσει «τις μεθόδους ανάκρισης που αντίκεινται στο διεθνές δίκαιο».«Το γεγονός ότι ο πρόεδρος Ομπάμα έδωσε τέτοια προτεραιότητα στο κλείσιμο του Γκουαντάναμο και έθεσε ένα σύστημα για την προστασία των θεμελιωδών δικαιωμάτων των κρατουμένων είναι εξαιρετικά ενθαρρυντικό», αναφέρει στην ανακοίνωσή της.
Την απόφαση αυτή χαιρέτησε και η Ευρωπαϊκή ένωση υπογραμμίζοντας έχει «μεγάλη συμβολική και πρακτική σημασία».
ΑΝΤΙΣΤΡΟΦΗ ΜΕΤΡΗΣΗ ΓΙΑ ΓΚΟΥΑΝΤΑΝΑΜΟ
Παντελής Παναγόπουλος
«Τα πάντα μπορούν να πωληθούν όταν η τιμή είναι αυτή που πρέπει…»
Στη φράση αυτή συνοψίζεται όλη η επιχειρηματική φιλοσοφία του εφοπλιστή Παντελή Παναγόπουλου. Σίγουρα ο ίδιος, όταν την χρησιμοποιούσε, δεν περίμενε ποτέ ότι θα την επιβεβαίωνε με τον πιο ανορθόδοξο τρόπο. Αυτόν της αγοροπωλησίας του εαυτού του. Μια επιτυχημένη (προς το παρόν) απαγωγή, έγινε η αφορμή να θυμηθούμε τη ζωή ενός ανθρώπου, ο οποίος κατάφερε να ζήσει το ελληνικό όνειρο και ξεκινώντας από το μηδέν να χτίσει μια αυτοκρατορία.
ΚΑΘΕ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΗ
Ο Παντελής Παναγόπουλος είναι εφοπλιστής πρώτης γενιάς. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Δεκεμβρίου 1935. Η τύχη του επιφύλασσε να μείνει ορφανός από πολύ νωρίς. Ο πατέρας του Σταύρος Παναγόπουλος είχε αντιστασιακή δράση στην περίοδο της Κατοχής και πέθανε από βασανιστήρια από τους Γερμανούς. Άλλοι βέβαια λένε πως χάθηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου. Το σίγουρο ήταν πως ο ίδιος έμεινε μόνος με την Κωνσταντινουπολίτισσα μάνα του. Η συγγένεια και η γνωριμία της μάνας του με τον μεγαλοεφοπλιστή Ευγένιο Ευγενίδη, έπαιξε καθοριστικό ρόλο για τη μετέπειτα πορεία του μικρού τότε Παντελή. Ο μεγαλοεφοπλιστής ανταποκρίνεται στο αίτημα της χήρας και αναλαμβάνει την ευθύνη του παιδιού. Ο νεαρός Περικλής Παναγόπουλος πηγαίνει σχολείο και όταν δεν διαβάζει εργάζεται στα κρουαζιερόπλοια της Ηome Lines, μιας από τις σημαντικότερες διεθνώς εταιρείες κρουαζιερόπλοιων της εποχής, η οποία ανήκει στον Ευγένιο Ευγενίδη. Όταν τελειώνει το σχολείο ο ευεργέτης του τον στέλνει στην Ελβετία για σπουδές. Τα θεμέλια είχαν μπει και το μόνο που έλειπε για το νεαρό τότε Παντελή ήταν η εμπειρία.
O ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ
«Ο Περικλής δεν είναι καν άνθρωπος, αλλά ένα ον ικανό να ορίσει τη μοίρα του ως την τελευταία λεπτομέρεια» λέει με κάποια υπερβολή, αλλά προφανή θαυμασμό, παλαιός εφοπλιστής. Μετά από τις σπουδές του ο Περικλής εργάστηκε για τη Home Lines. Εκεί παραμένει για έντεκα χρόνια περνώντας από πολλά πόστα και διευθυντικές θέσεις, ενώ μέσα σε αυτό το διάστημα αποχαιρετά τον μεγάλο ευεργέτη του Ευγένιο Ευγενίδη. Το 1965 αναλαμβάνει γενικός διευθυντής της εταιρίας κρουαζιερόπλοιων Sun Line του εφοπλιστή Μπάμπη Κιοσέογλου. Το 1971 παίρνει τη μεγάλη απόφαση να ανοίξει τα δικά του φτερά. Αποχαιρετά την Sun Line και ιδρύει την εταιρία Royal Cruise Line. Η εταιρία αυτή αποτελεί ένα φαινόμενο στη παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία, όχι μόνο για τα επιτεύγματα της στο κλάδο της κρουαζιέρας, αλλά γιατί πάνω της χτίστηκε ο παγκόσμιος μύθος του Περικλή Παναγόπουλου, ως ο εφοπλιστής εκείνος που είναι έτοιμος να πουλήσει τα πάντα ανά πάσα ώρα και στιγμή. Η Royal Cruise Line στην εποχή της είχε ανακηρυχθεί πολλές φορές ως η καλύτερη εταιρία κρουαζιερόπλοιων στον κόσμο. Ο έξυπνος εφοπλιστής είχε ανεβάσει το πήχη πολύ ψηλά. Η πολυτέλεια στο ταξίδι ήταν πολύ σημαντική για αυτόν.«Εγώ μπαίνω σε ένα πλοίο και δεν θέλω να κατέβω. Δηλαδή πάω από εδώ στη Σύρο και δεν θέλω να βγω στη Σύρο, αλλά θέλω να συνεχίσω, όπου κι αν πάει το πλοίο. Ο επόμενος προορισμός δεν έχει σημασία. Μόνο το ταξίδι, ο πλους». Σύντομα η Royal Cruise Lines διαθέτει τρία κρουαζιερόπλοια, εκ των οποίων τα δύο ήταν νεοναυπηγημένα για λογαριασμό της και το τρίτο μεταχειρισμένο. Η πληρότητα αυτών των τριών πλοίων είναι κάτι το μοναδικό και κανένας δεν φαίνεται ικανός στη διεθνή βιομηχανία των κρουαζιερόπλοιων να τον ανταγωνιστεί αυτή τη χρονική στιγμή. Παράλληλα το 1990 αγοράζει την εταιρεία «Κυλινδρόμυλοι Αττικής» την οποία λίγο αργότερα την μετονομάζει σε «Επιχειρήσεις Αττικής». Η Royal Cruise Lines βρίσκεται στο ζενίθ και ο Περικλής Παναγόπουλος την πουλάει σε Νορβηγούς και συγκεκριμένα στην Closter αντί του ποσού-μαμούθ την εποχή εκείνη των 300 εκατ. δολαρίων. Η παγκόσμια ναυτιλιακή βιομηχανία μένει άφωνη. Ήταν αναμφισβήτητα η πώληση του αιώνα.
Η «ROYAL CRUISE LINES» ΦΕΥΓΕΙ, Η «SUPER FAST FERRIES» ΕΡΧΕΤΑΙ
Ο Παναγόπουλος είχε ήδη καταστεί στον επιχειρηματικό χώρο, ως ο άνθρωπος που δεν δένεται με τα πράγματα. Η οπτική αυτή τον βοήθησε όλα αυτά τα χρόνια να αποστασιοποιείται ακόμη και από τις δικές του ενέργειες και να μπορεί να τις κρίνει με εντιμότητα. Το ενδιαφέρον του αυτή τη φορά είχε στραφεί στην ακτοπλοΐα. Ήθελε να μεταφέρει την πολυτέλεια της κρουαζιέρας στα μεταβατικά πλοία με ταχύτητες πολύ μεγαλύτερες από τις ήδη υπάρχουσες. Έτσι γεννήθηκε η ιδέα των Superfast Ferries που δρομολογήθηκαν στις γραμμές Ελλάδας- Ιταλίας μειώνοντας σχεδόν κατά 16 ώρες τον χρόνο του ταξιδιού, προσφέροντας συγχρόνως ανέσεις και ένα επίπεδο υπηρεσιών που την εποχή εκείνη μόνο σε κρουαζιέρα μπορούσες να συναντήσεις. Αν και οι παγκόσμιες συγκυρίες έκαναν τα πράγματα δύσκολα εκείνη την εποχή, ο Περικλής Παναγόπουλος αναδείχθηκε στον απόλυτο κυρίαρχο των γραμμών Ελλάδας Ιταλίας.
Ο ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΙ ΕΛΙΓΜΟΙ
Η όρεξη όμως του εφοπλιστή δε σταματάει εδώ. Άρχιζε να δείχνει έντονο ενδιαφέρον για την εσωτερική ακτοπλοΐα και κυρίως για τα δρομολόγια της Κρήτης. Μια σκέψη σχεδόν απαγορευμένη αφού η συγκεκριμένη ζώνη άνηκε στο μοναδικό άνθρωπο που είχε το θάρρος να σταθεί απέναντί του. Ο Παντελής Σφηνιάς των Μινωικών γραμμών, ο οποίος αναδείχθηκε στον νούμερο ένα άσπονδο ανταγωνιστή του τα επόμενα χρόνια. Το μονοπώλιο και οι ιδιαίτερες σχέσεις των Μινωικών γραμμών με τη κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ έκαναν ακόμη πιο εκρηκτική τη σχέση των δύο εφοπλιστών. «Εγώ είμαι εφοπλιστής και δεν μπορώ να σχολιάζω τις κινήσεις ναυτικών πρακτόρων» έλεγε ο Π. Παναγόπουλος όταν του ζητούσε κάποιος να αναφερθεί στις κινήσεις του Παντελή Σφηνιά. Από την πλευρά του ο Παντελής Σφηνιάς φρόντιζε κατά καιρούς να ρίχνει λάδι στη φωτιά δηλώνοντας ότι «δεν φοβάται κανέναν», προσθέτοντας ότι «δεν θα είχε κανένα πρόβλημα να καθίσει στο ίδιο τραπέζι με τον κ. Παναγόπουλο». Κανείς βέβαια δεν περίμενε ότι η κόντρα αυτή θα λήξει με τον χειρότερο τρόπο. Πίσω της υπήρχαν οι νεκροί του «Εξπρές Σαμίνα» και η αυτοκτονία του Παντελή Σφηνιά. Ο Περικλής Παναγόπουλος ήξερε ότι θα χρειάζονταν χρόνια για να ξεπεραστεί το σοκ, συνέχισε βεβαίως με την Βlue Star Ferries να προσφέρει υπηρεσίες υψηλού επιπέδου στην εσωτερική ακτοπλοΐα. Αν και απογοητευμένος δεν έχασε την επιχειρηματική του διάθεση. Συνέχιζε με την εξαγορά μετοχών άλλων ακτοπλοϊκών εταιρειών. Ακόμη και μεγαλομέτοχος των Μινωικών Γραμμών έφτασε να γίνει. Ο τελευταίος του μεγάλος ελιγμός έγινε στις 13 Φεβρουαρίου 2008. Οι Επιχειρήσεις Αττικής, μετονομάσθηκαν σε Όμιλος Αttica και πωλήθηκαν στη MIG του κ. Ανδρέα Βγενόπουλου αντί των 455 εκατ. ευρώ, γιατί «τα πάντα πουλιούνται, όταν η τιμή είναι η σωστή». Στην ερώτηση γιατί πούλησε στη MIG τον όμιλο Attica, «επειδή ήταν το υψηλό τίμημα, ή επειδή βλέπατε ότι για να συνεχίσετε θα έπρεπε να μπείτε σε πολύ μεγαλύτερες επενδύσεις», ο Περικλής Παναγόπουλος δεν δίστασε να απαντήσει ευθαρσώς:
«Και τα δύο, αλλά επιπλέον υπάρχει και ένα συναίσθημα το οποίο μου λέει ότι κάποια στιγμή θέλω να ξεκουραστώ κι εγώ. Εργάζομαι πάρα πολλά χρόνια είμαι 55 χρόνια στη ναυτιλία και θέλω λιγάκι να ξεκουραστώ. Γι’ αυτό είπα πριν ότι ως επενδυτής μπορεί να είμαι παρών αλλά να τραβάω εγώ το κάρο δεν το βλέπω».
Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΓΑΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
Δεν είναι μόνο η επαγγελματική του ζωή στενά δεμένη με τη θάλασσα, αφού και η προσωπική του γνωρίζει κατά καιρούς κύματα και φουρτούνες. Ο Παντελής Παναγόπουλος είναι παντρεμένος 2 φορές. Με την πρώτη του γυναίκα Μπρούνα απέκτησε 2 παιδιά, τον Αλέξανδρο και την Ειρήνη. Ο γάμος του όμως δεν άντεξε στο χρόνο και κατέληξε σε διαζύγιο. Η δεύτερη προσπάθεια ήρθε πριν από περίπου μία εικοσαετία όταν ο γνωστός εφοπλιστής βρέθηκε σε πολυκατοικία της οδού Χάρητος, στο Κολωνάκι, με σκοπό να επισκεφθεί τον αρχιτέκτονα κ. Αλέξανδρο Βογιατζή στο γραφείο του. Αλλά αντί να χτυπήσει το κουδούνι του πάτησε εκ παραδρομής άλλο, για να εμφανιστεί μπροστά του η μελαχρινή Κατερίνα Ναυπλιώτου, σχεδιάστρια ατελιέ υψηλής ραπτικής που έντυνε με βραδινές τουαλέτες κυρίες της καλής κοινωνίας. Η συμπάθεια ήταν αμοιβαία και οδήγησε 
σε έναν λαμπερό γάμο. Η Κατερίνα Παναγοπούλου, όπως και ο Περικλής Παναγόπουλος, είναι δεύτερη φορά παντρεμένη με ένα παιδί από τον πρώτο της γάμο, τον Πέτρο Ιωαννίδη. Η απόφαση του πετυχημένου εφοπλιστή να χωρίσει από την πρώτη του σύζυγο και να παντρευτεί την νέα εκλεκτή της καρδιάς του, ήταν η αφορμή να ψυχρανθεί η σχέση με τα παιδιά του. Μια σχέση που ταλανίστηκε πάλι μετά την απόφαση του Παντελή Παναγόπουλου να πουλήσει τον Όμιλο Αttica. Τα παιδιά του απομακρύνθηκαν από αυτόν. Ο γιος του Αλέξανδρος αποχώρησε με μια προίκα 140 εκατ. ευρώ- κατ΄ άλλους 150 εκατ. ευρώ. Η κόρη του Ειρήνη παρέμεινε δίπλα του στη Μagna Μarine, μια εταιρεία διαχείρισης φορτηγών πλοίων, αλλά και οι δικές της σχέσεις με τον πατέρα της ήταν κλονισμένες.
Ο ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Σαν μυθιστόρημα μοιάζει η ζωή του Παντελή Παναγόπουλου. Πρωταγωνιστής, μια πολύ δυνατή προσωπικότητα η οποία ταράζει τον περίγυρο της τόσο με τις επαγγελματικές όσο και με τις προσωπικές της επιλογές. Σε αυτήν τη ζωή σαν μυθιστόρημα έρχεται να προστεθεί και μια απαγωγή. Μια απαγωγή με θετική – ευτυχώς - κατάληξη μιας και ο ίδιος επέστεψε στο σπίτι του σώος, παρά τα σημαντικά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει.
Αν και μεγάλος πια σε ηλικία και κουρασμένος από τα πρόσφατα γεγονότα, ο ίδιος δεν το βάζει κάτω και σχεδιάζει τα επόμενα επιχειρηματικά του σχέδια. «Μέσα στα χρόνια που έχω αφιερώσει σ αυτή τη δουλειά, ό,τι έχω κάνει το έκανα με μεγάλη χαρά και δεν μπορώ να την αποστερηθώ, παρά μόνον όταν δεν θα μπορώ πλέον να πηγαίνω στο γραφείο. Εγώ έρχομαι στο γραφείο μου κάθε μέρα πρωί - πρωί και αυτή είναι η χαρά μου. Η χαρά μου είναι να ατενίζω τη θάλασσα και να ταξιδεύω στη θάλασσα, όσο βέβαια οι δυνάμεις μου το επιτρέπουν. Ας μη νοηθεί ότι εγκαταλείπω τη ναυτιλία. Δεν την εγκαταλείπω. Έχω σεβασμό στους ανθρώπους της ναυτιλίας και ιδίως στους ναυτικούς, οι οποίοι είναι από τους πιο άξιους του κόσμου. Δεν θα βρείτε πουθενά καπετάνιο ο οποίος να κάνει τις μανούβρες που κάνει καθημερινά ο Έλληνας».
Ας τους ακούσουμε όλους!!!
Αποχαιρετήσαμε το 2008 με δακρυσμένα μάτια από τα δακρυγόνα αλλά και από τα τραγικά γεγονότα εκείνων των ημερών. Καλωσορίσαμε το 2009 με πόλεμο, θύματα και παγκόσμια απραξία. Αλήθεια, τι άλλο μας περιμένει; Καλή χρονιά!!!!
Οι δύο καταχωρήσεις που ακολουθούν παρακάτω αναφέρονται στην πλευρά των Ισραηλιτών. Κάποιες από τις δικές τους απόψεις και θεωρήσεις για τα τεκταινόμενα. Εμείς φυσικά δεν είμαστε δικαστές. Απλώς άνθρωποι που δεν θέλουμε να θρηνούμε άλλα θύματα. Ας τους ακούσουμε λοιπόν ή καλύτερα ας τους διαβάσουμε.
ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ...
Βασίλης
Θανόπουλος
Ανοικτή επιστολή της ισραηλινής πρεσβείας στους αναγνώστες της Ελευθεροτυπίας.
«Αξιότιμε κ. Διευθυντά,
Με την άδειά σας θα ήθελα να απαντήσω σε κάποιους ισχυρισμούς που έχουν εμφανιστεί στα ελληνικά ΜΜΕ τις τελευταίες ημέρες προκειμένου να αποκατασταθεί η αλήθεια σχετικά με τις επιχειρήσεις των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων στη Γάζα. Θα σας παρακαλέσω θερμά να δημοσιεύσετε την παρούσα επιστολή με την ελπίδα ότι θα δώσει στους αναγνώστες σας μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή.
Ισχυρισμός πρώτος: Οι επιχειρήσεις των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων γίνονται για προεκλογικούς λόγους.
Αναληθές. Σύσσωμα η ισραηλινή πολιτική ηγεσία υποστηρίζει τις επιχειρήσεις. Ο ισχυρισμός ότι οι Ισραηλινοί πολιτικοί ηγέτες θα άρχιζαν μία τόσο δύσκολη επιχείρηση που συνεπάγεται απώλειες και για τις δύο πλευρές και θα έθεταν σε τρομερό κίνδυνο τις ζωές νέων Ισραηλινών στρατιωτών απλώς για να κερδίσουν εκλογικούς πόντους υποδηλώνει μία βαθιά έλλειψη κατανόησης του Κράτους του Ισραήλ. Ο μοναδικός στόχος των ισραηλινών επιχειρήσεων είναι να σταματήσουν οι επιθέσεις με ρουκέτες της Χαμάς που απειλούν εκατομμύρια Ισραηλινούς πολίτες. Το Ισραήλ δεν είχε άλλη επιλογή από το να αντιδράσει.
Ισχυρισμός δεύτερος: Υπάρχει τρομερή δυσαναλογία μεταξύ των επιχειρήσεων των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων και τις επιθέσεις της Χαμάς με ρουκέτες. Οι ισραηλινές απώλειες είναι μηδαμινές σε σύγκριση με αυτές των Παλαιστινίων.
Το θέμα της αναλογικότητας πρέπει να εξεταστεί σε γενικότερο πλαίσιο. Τα τελευταία τρία χρόνια πάνω από 5.000 ρουκέτες έχουν εξαπολυθεί εναντίον Ισραηλινών πολιτών στο νότιο Ισραήλ, σε σχολεία, κατοικίες, παιδικές χαρές, κ.λπ. 1,5 εκατ. Ισραηλινοί πολίτες, το 20% του πληθυσμού, έχουν στην κυριολεξία μετατραπεί σε ομήρους της Χαμάς στη χώρα τους. Οι ρουκέτες της Χαμάς σαφώς έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν μεγάλες απώλειες. Το Ισραήλ δεν μπορούσε να περιμένει να πέσει ενδεχομένως μία ρουκέτα σε ένα σχολείο με παιδιά ή αλλού με εκατοντάδες νεκρούς μέχρι να αντιδράσει. Οι επιθέσεις, που εκθέτουν το 20% του πληθυσμού σε κίνδυνο, αποτελούν στρατηγική απειλή για οποιαδήποτε χώρα και τους πολίτες της. Καμία χώρα στον κόσμο δεν θα μπορούσε να ανεχθεί μία τέτοια κατάσταση. Το Ισραήλ δεν αποτελεί την εξαίρεση.
Ισχυρισμός τρίτος: Το Ισραήλ στοχεύει εσκεμμένα αμάχους.
Λάθος. Οι Ισραηλινές Ενοπλες Δυνάμεις κάνουν τα μέγιστα για να αποφύγουν τις απώλειες μεταξύ των αμάχων και το Ισραήλ θλίβεται για τους θανάτους μεταξύ αυτών. Δεν υπάρχει καλός πόλεμος. Ομως οι μαχητές της Χαμάς βρίσκονται συχνά σε κατοικημένες περιοχές και κρύβονται πίσω από τον άμαχο πληθυσμό. Εχουν εξαπολύσει επιθέσεις από αυλές σχολείων, ενώ κατοικίες και τζαμιά χρησιμοποιούνται συχνά ως αποθήκες όπλων. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τραγική περίπτωση σχολείου στην Τζαμπάλαγια, όπου οι ισραηλινές δυνάμεις δέχθηκαν επίθεση με όλμους από σχολείο. Πρόκειται για ένα εξαιρετικά δύσκολο επιχειρησιακό περιβάλλον για τον ισραηλινό στρατό. Πρέπει όμως πάντοτε να θυμόμαστε ότι δεν θα υπήρχε σήμερα ούτε ένας Ισραηλινός στρατιώτης στη Γάζα εάν η Χαμάς δεν είχε παραβιάσει την εκεχειρία και δεν είχε επιτεθεί στο Ισραήλ. Ακόμα και ο Παλαιστίνιος Πρόεδρος, κ. Αμπου Μάζεν, κατηγόρησε τη Χαμάς για την κατάσταση.
Ισχυρισμός τέταρτος: Το Ισραήλ διαπράττει ένα νέο Ολοκαύτωμα και γενοκτονία στη Γάζα σαν τους Ναζί.
Οι αναλυτές σε κάποιους κύκλους των ΜΜΕ που προσπαθούν να συγκρίνουν τις σημερινές επιχειρήσεις των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων εναντίον της Χαμάς, η οποία απορρίπτει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ και διαθέτει χιλιάδες ρουκέτες και ένοπλους μαχητές, με το μέγεθος γεγονότων σε πολύ σκοτεινότερες περιόδους της ιστορίας, δεν διαστρεβλώνουν μόνο ηθελημένα την αλήθεια, αλλά έχουν και άλλους στόχους που δεν έχουν καμία σχέση με την αντικειμενική δημοσιογραφία. Επιπλέον, κάνουν συγκρίσεις με ιστορικά γεγονότα τα οποία ήταν τραγικά για τον πληθυσμό της Ελλάδας, ιδιαίτερα για τους πολίτες εβραϊκού θρησκεύματος, δείχνοντας μία έλλειψη σεβασμού και για την ίδια την ελληνική ιστορία.
Ισχυρισμός πέμπτος: Το Ισραήλ δεν κατανοεί ότι η μοναδική λύση στη σύγκρουση είναι η ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Στην πραγματικότητα η δεδηλωμένη θέση του Ισραήλ είναι ότι η μόνη λύση στη διένεξη είναι δύο κράτη, το Ισραήλ και ένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος, τα οποία θα συνυπάρχουν με ειρήνη και ασφάλεια. Η ισραηλινή κυβέρνηση βρίσκεται σε διαπραγματεύσεις με τον μετριοπαθή Παλαιστίνιο Πρόεδρο, Μαχμούντ Αμπάς, για την επίτευξη αυτού του στόχου.
Το 2005 το Ισραήλ εκκένωσε τελείως τη Λωρίδα της Γάζας με την ελπίδα ότι αυτό θα έδινε μια αναγκαία ώθηση στην ειρηνευτική διαδικασία. Αντ' αυτού όμως η Χαμάς όχι μόνο κατέλαβε διά της βίας τη Γάζα, δολοφονώντας τα αδέρφια της της Φατάχ, αλλά μετέτρεψε τη Λωρίδα σε ορμητήριο για την τρομοκρατία εξαπολύοντας ρουκέτες εναντίον του Ισραήλ.
Η Χαμάς ουσιαστικά απορρίπτει την ύπαρξη του Ισραήλ και τη λύση δύο κρατών λειτουργώντας ως το υποχείριο του Ιράν στην περιοχή. Αυτό που βιώνουμε στη Μέση Ανατολή σήμερα είναι μία σύγκρουση μιας μετριοπαθούς και μιας ακραίας κοσμοθεωρίας.
Μέλημα όλων, δηλαδή του Ισραήλ, των ΗΠΑ, της Ε.Ε. και των μετριοπαθών αραβικών κρατών θα πρέπει να είναι η υποστήριξη των μετριοπαθών δυνάμεων, η απομόνωση των εξτρεμιστών και η εντατικοποίηση των διαπραγματεύσεων για την επίτευξη του κοινού στόχου των δύο κρατών.
Με εκτίμηση, Γουίλιαμ Αναγνωσταράς
Γραφείο Τύπου»
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 08/01/2009
Εκεχειρία, αμέσως...
LA STAMPA, Του Abraham B. Yehoshua
«Αν έχουμε στην καρδιά μας τη μελλοντική μας επιβίωση, δεν πρέπει να ξεχνάμε κάτι βασικό, τη στιγμή που βρίσκεται σε εξέλιξη η επιχείρηση "συμπαγές μολύβι", η οποία ονομάστηκε έτσι από ένα τραγουδάκι της Χάνουκα (εβραϊκή γιορτή) που μιλάει για μια μικρή σβούρα.
Αυτή η σβούρα, σύμβολο της γιορτής, είναι από συμπαγές μολύβι.
Η Γάζα δεν είναι το Βιετνάμ ούτε το Ιράκ ούτε το Αφγανιστάν αλλά ούτε και ο Λίβανος. Είναι μια περιοχή που αποτελεί κομμάτι της κοινής πατρίδας ημών και των Παλαιστινίων. Μιας πατρίδας που εμείς ονομάζουμε Ισραήλ και εκείνοι Παλαιστίνη.
Στη Γάζα ζουν ενάμισι εκατομμύριο άτομα, μέλη ενός λαού που αριθμεί άλλους 1.300.000 ανθρώπους στο Ισραήλ και περισσότερους από 2.000.000 στη Δυτική Οχθη. Ανδρες και γυναίκες της Γάζας είναι το δίχως άλλο οι γείτονές μας και ζουν ανέκαθεν στο πλευρό μας, έστω κι αν μας χωρίζουν σύνορα. (...)
Εμείς οι Ισραηλινοί δεν έχουμε καμιά πιθανότητα να ξεριζώσουμε την κυβέρνηση της Χαμάς στη Γάζα, όπως δεν είχαμε πιθανότητα θα ξεριζώσουμε την PLO από τον παλαιστινιακό λαό. (...)
Ακόμη κι αν αρχίσουμε από σήμερα να επιδιώκουμε μια εκεχειρία, μας περιμένουν κι άλλες μέρες πολέμου και εκτόξευσης ρουκετών. Θα έχουμε όμως συναίσθηση ότι δεν πολεμάμε για έναν απραγματοποίητο στόχο που θα φέρει κι άλλο αίμα και καταστροφή. Αίμα και καταστροφή που θα περάσουν στη συλλογική συνείδηση των παιδιών των γειτόνων μας, που θα είναι "εδώ", ακόμη κι αν η σβούρα συνεχίζει να γυρίζει».
Το ιστορικό της επίθεσης
Την εξάμηνη εκεχειρία παραβίασε μονομερώς το Ισραήλ σύμφωνα με την έγκυρη και ιστορική εφημερίδα του Ισραήλ Χα Αρέτζ, ανατινάζοντας ένα τούνελ και «ζητώντας την ίδια στιγμή από την Αίγυπτο να αποτρέψει την Χαμάς από επιθέσεις». Εξαιτίας αυτής της επίθεσης η Χαμάς στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 ανακοίνωσε ότι δε θα επιδιώξει την ανανέωση της εξάμηνης εκεχειρίας που είχε συμφωνηθεί με το Ισραήλ μετά από μεσολάβηση της Αιγύπτου και είχε λήξει επίσημα τα ξημερώματα της ίδιας ημέρας.
Μετά τη λήξη της εκεχειρίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, δύο ρουκέτες εκτοξεύθησαν απο Παλαιστίνιους προς το Ισραήλ.Στη συνέχεια το ισραηλινό κράτος επιτέθηκε με πυραύλους κατά της Λωρίδας της Γάζας, σκορπίζοντας αδιακρίτως τον θάνατο, καθώς ανάμεσα στα θύματα της επίθεσης παραδίδονται παιδιά που σχολούσαν από τα σχολεία τους, πιστοί σε τέμενος, άνθρωποι που μάζευαν πτώματα και ανύποπτοι περαστικοί. Οι συνεχείς βομβαρδισμοί έχουν προς το παρόν ως αποτέλεσμα πάνω από 275 θανάτους και υπερδιπλάσιους τραυματίες. Σύμφωνα με δήλωση του ισραηλινού υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπάρακ στο πρακτορείο Ρώυτερς «Η επιχείρηση θα συνεχιστεί και θα διευρυνθεί όσο απαιτείται και ανάλογα με τις εκτιμήσεις των διοικητών. Αντιμετωπίζουμε μια περίοδο που δεν είναι ούτε απλή, ούτε εύκολη»
Παραδίδεται πως αντίθετα με τους ισραηλινούς ισχυρισμούς η μαζική αεροπορική επίθεση εναντίον της λωρίδας της Γάζας δεν είναι αντίποινο για την εκτόξευση των δύο ρουκετών, ή άλλων που έχουν εκτοξευθεί τον τελευταίο καιρό αλλά για «"κυνικό" πολιτικό υπολογισμό υπαγορευόμενο από τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στο Ισραήλ και την επερχόμενη ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον Μπάρακ Ομπάμα». Η Ε.Ε. τηρώντας μεροληπτική στάση βάσει του δόγματος αναβάθμισης τής σχέσης τής Ε.Ε. με το Ισραήλ που επιβλήθηκε επί προεδρίας Νικολά Σαρκοζί δε συνομιλεί με τη Χαμάς, ενθαρρύνοντας τις ακροδεξιές τάσεις της πολιτικής συγκρότησης του Ισραήλ.
Παγιδευμένο ανάμεσα στις εσωτερικές του διαμάχες και την ανέκαθεν επιθετική πολιτική ενός ανισόρροπου πλέον πολιτικά Ισραήλ στην εν λόγω περιοχή το Κράτος της Παλαιστίνης θρηνεί πλέον πάνω από 300 νεκρούς και 1.000 τραυματίες σύμφωνα με τα συμβατικά μέσα ενημέρωσης ή 900 νεκρούς, τους περισσότερους αμάχους, σύμφωνα με το Τhe electronic intifada, ενώ αναμένονται χερσαίες επιχειρήσεις στην περιοχή. Το Ισραήλ κατηγορείται για εκτεταμένη χρήση απαγορευμένων διεθνώς όπλων κατά παράβαση συνθηκών, ορισμένες από τις οποίες έχει συνυπογράψει.
Οι νεκροί κατά την 4η ημέρα της επιχείρησης έφθασαν τους 360 και οι τραυματίες τους 1.690, ενώ η αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας παρέμεινε δυσχερές καθήκον. Επίσης, σκάφος του ισραηλινού πολεμικού ναυτικού εμβόλισε το πλοιάριο Dignity που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στη Γάζα.
Κατά την 5η ημέρα η Ε.Ε. πρότεινε σχέδιο 48ωρης κατάπαυσης του πυρός που δεν έγινε δεκτό από την ισραηλινή πλευρά ως μη ρεαλιστικό. Την απόφαση έλαβε το υπουργικό συμβούλιο της χώρας, που συνεδρίασε το πρωί της Τετάρτης με τη συμμετοχή της; τριάδας που εξαπέλυσε και την επίθεση, δηλαδή του υπουργού άμυνας Εχούντ Μπαράκ, της υπουργού Εξωτερικών Τζίπι Λίβνι και του πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ. Σε επιφυλακή βρέθηκαν περίπου 2.500 στρατιώτες για το ενδεχόμενο έναρξης των χερσαίων επιχειρήσεων.
Ξημερώματα της Πρωτοχρονιάς τουλάχιστον 4εις έχασαν τη ζωή τους και 40 τραυματίστηκαν στην Παλαιστίνη, ανεβάζοντας τα θύματα των ισραηλινών επιθέσεων στα 400, εκ των οποίων 180 άμαχοι, και περίπου 2.000 τραυματίες. Η συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για τη Γάζα, απέρριψε σχέδιο ψηφίσματος που πρότεινε η Λιβύη, ως «μεροληπτικό».
Έως της 3ης Ιανουαρίου οι βομβαρδισμοί συνεχίστηκαν σε πολλά σημεία της Λωρίδας της Γάζας. Οι ιατρικές πηγές και αυτόπτες μάρτυρες ότι σκοτώθηκε 1 και τραυματίστηκαν. Στο αεροδρόμιο της Ράφα επιτέθηκαν με πυραύλους ισραηλινά F16 αεροσκάφη τραυματίζοντας σοβαρά έναν Παλαιστίνιο.
Η Γάζα, θύμα της γεωπολιτικής απανθρωπιάς Του ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΦΟΛΚ*
Επί δεκαοχτώ μήνες, όλοι οι 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της Γάζας αντιμετώπισαν έναν αποκλεισμό που επιβλήθηκε από το Ισραήλ εν είδει τιμωρίας και βίωσαν ποικίλες τραυματικές προκλήσεις στην ομαλότητα της καθημερινής τους ζωής.
Το σπίτι τους, σε προσφυγικό καταυλισμό, διαλύθηκε από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. Αυτά είναι ό,τι τους απέμεινε... (Ass. Press/Huterm Moussa)
Μια αναλαμπή ελπίδας εμφανίστηκε πριν από έξι μήνες, όταν μια κανονισμένη από την Αίγυπτο εκεχειρία οδήγησε σε μια αποτελεσματική κατάπαυση του πυρός, που μηδένισε τις απώλειες των Ισραηλινών παρά την περιστασιακή διασυνοριακή εκτόξευση αυτοσχέδιων ρουκετών που έπεφταν χωρίς να πετυχαίνουν στόχους σε παρακείμενες ισραηλινές περιοχές και προκαλούσαν αναμφίβολα ανησυχία στη μεθοριακή πόλη Σντερότ. Οσο ήταν σε ισχύ η εκεχειρία, η ηγεσία της Χαμάς στη Γάζα προσφέρθηκε επανειλημμένα να επεκτείνει τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, προτείνοντας ακόμη και μια περίοδο δέκα ετών, και ζήτησε να γίνει δεκτή πολιτική λύση που θα βασιζόταν στην αποδοχή των συνόρων του Ισραήλ του 1967. Το Ισραήλ αγνόησε αυτές τις διπλωματικές πρωτοβουλίες και απέτυχε να εφαρμόσει από τη δική του πλευρά τη συμφωνία κατάπαυσης του πυρός, η οποία περιελάμβανε χαλάρωση του αποκλεισμού που επιτρέπει να μπαίνουν με το σταγονόμετρο στη Γάζα τρόφιμα, φάρμακα και καύσιμα.
Το Ισραήλ αρνείτο επίσης τις άδειες εξόδου σε φοιτητές με υποτροφίες από το εξωτερικό και σε δημοσιογράφους της Γάζας, όπως και σε εκπροσώπους αναγνωρισμένων ΜΚΟ. Ταυτόχρονα, έκανε όλο και δυσκολότερη την είσοδο δημοσιογράφων και εγώ ο ίδιος αποπέμφθηκα από το Ισραήλ πριν από λίγες εβδομάδες, όταν προσπάθησα να μπω για να εκτελέσω την εργασία μου στα Ηνωμένα Εθνη, εποπτεύοντας τον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην κατεχόμενη Παλαιστίνη, δηλαδή στη Δυτική Οχθη και την Ανατολική Ιερουσαλήμ, όπως επίσης και στη Γάζα. Είναι ξεκάθαρο ότι πριν από την πρόσφατη κρίση, το Ισραήλ έκανε χρήση της εξουσίας του για να εμποδίζει αξιόπιστους παρατηρητές να δίνουν ακριβείς και ειλικρινείς απολογισμούς για την τρομερή ανθρωπιστική κρίση, η οποία τεκμαίρεται ήδη πλήττοντας τη φυσική κατάσταση και την ψυχική υγεία του πληθυσμού της Γάζας, με τον διαπιστωμένο υποσιτισμό των παιδιών και την απουσία των μέσων για την αντιμετώπιση μιας πληθώρας ασθενειών. Θα μπορούσε αυτό να αποτελεί έναν προεπιθετικό σχεδιασμό;
Οπως πάντα σε σχέση με την υποκείμενη σύγκρουση, τα γεγονότα που αποδίδονται στην πρόσφατη κρίση είναι ζοφερά όσο και αμφισβητούμενα, αν και ειδικά το αμερικανικό κοινό λαμβάνει το 99% της πληροφόρησής του φιλτραρισμένο μέσα από έναν υπέρμετρα φιλο-ισραηλινό φακό των μέσων ενημέρωσης. Η Χαμάς κατηγορείται για την κατάρρευση της εκεχειρίας εξαιτίας της υποτιθέμενης απροθυμίας της να ανανεωθεί αλλά και για τα κρούσματα επίθεσης με ρουκέτες, που φέρονται να αυξάνονται. Ομως η πραγματικότητα είναι πιο νεφελώδης. Δεν σημειώθηκε καμία σοβαρή εκτόξευση ρουκετών από τη Γάζα στη διάρκεια της κατάπαυσης του πυρός, μέχρι που το Ισραήλ εξαπέλυσε επίθεση εναντίον των κατά τους ισχυρισμούς του Παλαιστινίων μαχητών στη Γάζα, σκοτώνοντας δεκάδες άτομα. Επίσης, ήταν η Χαμάς που σε πληθώρα περιπτώσεων δημοσίως απηύθυνε έκκληση για επέκταση της εκεχειρίας, με τις εκκλήσεις αυτές να μη λαμβάνονται ποτέ σοβαρά υπόψη, πολύ περισσότερο να μη γίνεται καμία κίνηση σε αυτή την κατεύθυνση από την ισραηλινή γραφειοκρατία. Πέρα απ' αυτό, η απόδοση των ρουκετών στη Χαμάς δεν είναι επίσης απολύτως πειστική. Πολλές ανεξάρτητες οργανώσεις μαχητών δρουν στη Γάζα, και κάποιες, όπως η Ταξιαρχία των Μαρτύρων του αλ-Ακσά, είναι εναντίον της Χαμάς και μπορεί με τη ρίψη ρουκετών να επιχειρούν να προκαλέσουν ή να νομιμοποιήσουν ουσιαστικά αντίποινα από το Ισραήλ. Είναι έτσι κι αλλιώς επιβεβαιωμένο ότι όταν η μετριοπαθής Φατάχ είχε τον έλεγχο της κυβερνητικής δομής της Γάζας, δεν ήταν σε θέση να ελέγξει τις επιθέσεις ρουκετών παρά τις προσπάθειές της.
Ρίτσαρντ Φολκ
Εκείνο που υποδεικνύει αυτό όλο το σκηνικό είναι ότι το Ισραήλ εξαπέλυσε τις αφανιστικές του επιθέσεις, που ξεκίνησαν στις 27 Δεκεμβρίου, όχι για να σταματήσει τις ρουκέτες ή σε αντίποινα, αλλά για μια σειρά από άλλους λόγους. Ηταν προφανές επί εβδομάδες πριν από τις ισραηλινές επιθέσεις ότι η ισραηλινή στρατιωτική και πολιτική ηγεσία προετοίμαζε το κοινό για μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές επιχειρήσεις εναντίον της Χαμάς. Ο χρόνος των επιθέσεων υπαγορεύτηκε από μια σειρά θεωρήσεων: πάνω απ' όλα, το συμφέρον των διεκδικητών της εξουσίας, του υπουργού Αμυνας Εχούντ Μπάρακ και της υπουργού Εξωτερικών Τσίπι Λίβνι, προκειμένου να επιδείξουν τη δύναμή τους ενόψει των εθνικών εκλογών που έχουν προγραμματιστεί για τον Φεβρουάριο.
Τέτοιες περιπτώσεις ισραηλινής επίδειξης ισχύος ήταν χαρακτηριστικές και σε προηγούμενες ισραηλινές προεκλογικές εκστρατείες και ειδικά σε αυτή την περίπτωση, η σημερινή κυβέρνηση αμφισβητήθηκε με επιτυχία από τον διαβόητο μιλιταριστή πολιτικό του Ισραήλ, Βενιαμίν Νετανιάχου, για τις αποτυχίες των προσπαθειών της να διατηρήσει την ασφάλεια. Η ενίσχυση αυτών των εκλογικών κινήτρων ήταν η ελάχιστα καλυμμένη πίεση από τους Ισραηλινούς στρατιωτικούς διοικητές να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία στη Γάζα για να σβήσουν τις μνήμες της αποτυχίας τους να καταστρέψουν τη Χεζμπολάχ στον ολέθριο Πόλεμο του Λιβάνου το 2006, στον οποίο και αμαυρώθηκε η φήμη του Ισραήλ ως στρατιωτικής δύναμης και οδήγησε σε εκτεταμένη διεθνή καταδίκη για τους σκληρούς βομβαρδισμούς ανυπεράσπιστων λιβανέζικων χωριών και την ευρεία χρήση βομβών διασποράς σε πυκνοκατοικημένες περιοχές.
Αξιοσέβαστοι και συντηρητικοί Ισραηλινοί σχολιαστές πηγαίνουν ακόμη πιο μακριά. Για παράδειγμα, ο διαπρεπής ιστορικός Μπένι Μόρις, γράφοντας στους «New York Times», πριν από λίγες μέρες, συνέδεσε την εκστρατεία στη Γάζα με μια σειρά βαθύτερων δυσοίωνων προβλέψεων στο Ισραήλ, κάτι που συγκρίνει με τη σκοτεινή διάθεση του κόσμου, που προηγήθηκε του Πολέμου του 1967, όταν οι Ισραηλινοί ένιωθαν ότι απειλούνται από τις κινητοποιήσεις Αράβων στα σύνορά τους.
Ο Μόρις επιμένει ότι παρά την ισραηλινή ευημερία των πρόσφατων ετών και τη σχετική ασφάλεια, πολλοί παράγοντες έχουν οδηγήσει το Ισραήλ να κινηθεί επιθετικά στη Γάζα: η άρνηση του αραβικού κόσμου ν' αποδεχτεί την ύπαρξη του Ισραήλ σε οποιονδήποτε πειστικό βαθμό. Οι εμπρηστικές απειλές του Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ μαζί με την υποτιθέμενη προσπάθεια του Ιράν ν' αποκτήσει πυρηνικά όπλα. Το γεγονός ότι οι μνήμες του Ολοκαυτώματος ξεθωριάζουν σε συνδυασμό με την αυξανόμενη δυτική συμπάθεια για τον παλαιστινιακό αγώνα. Πράγματι το Ισραήλ προσπαθεί, μέσω της συντριβής της Χαμάς στη Γάζα, να στείλει ένα ευρύτερο μήνυμα στην περιοχή ότι δεν θα σταματήσει πουθενά προκειμένου να υπερασπιστεί τις διεκδικήσεις του για εθνική κυριαρχία και ασφάλεια.
Προκύπτουν δύο συμπεράσματα: οι κάτοικοι της Γάζας γίνονται θύματα για λόγους που δεν σχετίζονται ιδιαίτερα με τις ρουκέτες και τις ανησυχίες για τη μεθοριακή ασφάλεια αλλά, όπως φαίνεται, για να βελτιωθούν οι εκλογικές προοπτικές της σημερινής ηγεσίας που βρίσκεται αντιμέτωπη με την ήττα και για να σταλεί μια προειδοποίηση προς άλλους στην περιοχή ότι το Ισραήλ δεν θα σταματήσει πουθενά εάν διακυβεύονται τα συμφέροντά του.
Το γεγονός ότι μπορεί να συμβεί μια τέτοια ανθρωπιστική καταστροφή με ελάχιστη εξωτερική παρέμβαση δείχνει επίσης την αδυναμία του διεθνούς δικαίου και των Ηνωμένων Εθνών καθώς επίσης και τις γεωπολιτικές προτεραιότητες των σημαντικών παικτών. Η παθητική υποστήριξη της αμερικανικής κυβέρνησης σε οτιδήποτε κάνει το Ισραήλ είναι και πάλι ο κρίσιμος παράγοντας, όπως ήταν και το 2006, όταν το Ισραήλ εξαπέλυσε επιθετικό πόλεμο κατά του Λιβάνου. Αυτό που είναι λιγότερο εμφανές είναι ότι τα κύρια αραβικά γειτονικά κράτη -Αίγυπτος, Ιορδανία και Σαουδική Αραβία- με την άκρως εχθρική τους στάση έναντι της Χαμάς -που θεωρείται ότι στηρίζεται από το Ιράν, τον βασικό τους αντίπαλο στην περιοχή- ήταν επίσης πρόθυμα να κάνουν στην άκρη την ώρα που η Γάζα δεχόταν μια τόσο βάναυση επίθεση.
Ο λαός της Γάζας είναι το θύμα της γεωπολιτικής στο αποκορύφωμα της απανθρωπιάς της: εξαπόλυση ενός «ολικού» πολέμου, όπως τον αποκαλεί το ίδιο το Ισραήλ, εναντίον μιας ουσιαστικά ανυπεράσπιστης κοινωνίας που στερείται οποιασδήποτε στρατιωτικής ικανότητας και είναι εντελώς ευάλωτη στις ισραηλινές επιθέσεις με βομβαρδιστικά F-16 και ελικόπτερα Απάτσι. Αυτό σημαίνει επίσης ότι η κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου μπαίνει ησύχως στην άκρη, καθώς το μακελειό συνεχίζεται και τα πτώματα συσσωρεύονται. Σημαίνει επιπλέον ότι ο ΟΗΕ αποδεικνύεται για άλλη μια φορά ανίκανος όταν τα κύρια μέλη του τού στερούν την πολιτική βούληση να προστατεύσει έναν λαό που υφίσταται παράνομη χρήση βίας.
Τέλος, σημαίνει ότι οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν πορείες και να φωνάζουν σε ολόκληρο τον κόσμο αλλά οι σκοτωμοί θα συνεχιστούν σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Η εικόνα που ζωγραφίζεται μέρα με τη μέρα στη Γάζα είναι ουσιαστικά μια ικεσία για ανανέωση της δέσμευσης στο διεθνές δίκαιο και στην εξουσία του Χάρτη του ΟΗΕ, ξεκινώντας από τις ΗΠΑ, ιδίως με τη νέα ηγεσία που έχει υποσχεθεί στους πολίτες της αλλαγή, συμπεριλαμβανομένης μιας λιγότερο μιλιταριστικής προσέγγισης στη διπλωματία.
C 2008, Global Viewpoint//Ελευθεροτυπία
* Ο Ρίτσαρντ Φολκ, ομότιμος καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, είναι ειδικός μεσολαβητής του ΟΗΕ για τα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Πριν από δύο εβδομάδες απελάθηκε από το Ισραήλ.
