BLOGGER TEMPLATES AND TWITTER BACKGROUNDS

Αγαπητό ημερολόγιο: τρομοκρατία

Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013

Αγαπητό ημερολόγιο γεια σου,

Σήμερα το θέμα που με απασχολεί είναι η τρομοκρατία στην Ελλάδα. Καλά δεν ξύπνησα και με αυτόν τον καημό... Η καθημερινότητα φροντίζει άλλωστε να απασχολεί το μυαλό μου με άλλα πιο ανούσια θέματα! 

Αλλά πως να το κάνουμε; Πολλά τα ερεθίσματα τελευταία από τον μεντιακό περίγυρο, για αυτό και οι προβληματισμοί.

Με μια υποκειμενική ετυμολογική προσέγγιση η λέξη "ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ" αναφέρεται στη εξουσία του τρόμου. Αν δεν κάνω λάθος η λέξη "Κράτος"  στην αρχαιότητα αφορούσε την εξουσία στην πιο ωμή της εκδήλωση. Επομένως, όποιος ασκεί την εξουσία του τρόμου είναι τρομοκράτης.

Για να σου είμαι απόλυτα ειλικρινής, αγαπητό ημερολόγιο, όλοι οι πρωταγωνιστές του τελευταίου επεισοδίου του b-serial  που παίζεται με μεγάλη επιτυχία στη χώρα μας (και το όνομα αυτού TROMOELLADA -CRISIS EDITION) δεν που πολυγεμίζουν το μάτι.

Όχι ότι έχουν κάτι τα παιδιά αλλά μετά από τους δίδυμους πύργους, την Αλ Καίντα, τους καμικάζι κτλ. κτλ., οι εικόνες αυτών των παιδιών με τα χτυπημένα πρόσωπα δεν μου προκαλούν τρόμο. Οπότε (με βάση τον παραπάνω συλλογισμό) δεν μπορώ να τους εντυπώσω συνειδητά ή υποσυνείδητα, ως τρομοκράτες. 

Ίσως η υπερπροβολή αυτού του θέματος τα τελευταία χρόνια με έχει αλλοτριώσει και δεν με αφήνει να αφομοιώσω την επικινδυνότητα των γεγονότων.

Ίσως πάλι να βρίσκομαι σε πλήρη αισθαντική λειτουργία και να αντιλαμβάνομαι ότι κάτι δεν πάει καλά, σε όλη αυτήν την ιστορία. Το περικείμενο της επικαιρότητας άλλωστε, με έχει μετατρέψει σε δύσπιστο αρπακτικό, έτοιμο να κατασπαράξει όποιον ετοιμάζεται να μου πουλήσει αληθοφανή ή αληθή συμπεράσματα.

Συγνώμη για το παραλογισμό μου, αγαπητό ημερολόγιο, αλλά προσπαθώ να σου μεταφέρω ακριβώς τη ροή τον σκέψεων μου.

Η τετράγωνη λογική μου επιβάλλει τον ακόλουθο συλλογισμό: Όταν μια χώρα βιώνει οικονομική κοινωνική και πολιτική κρίση, τότε άμεσο επακόλουθο είναι η εμφάνιση ακραίων αντιδράσεων. 

Στο χώρο της πολιτικής, οι ακραίες αυτές αντι-δράσεις είναι εμφανείς όσο δεν πάει. Τόσο μάλλον που έχουμε φτάσει σχεδόν στο στάδιο της νομιμοποίησης. ( Αλήθεια αφού έχουμε φτάσει σε αυτό το σημείο γιατί μας προβληματίζει οποιαδήποτε άλλη μορφή βίας; Όταν δηλαδή φτάνουμε να την ψηφίζουμε και την βάζουμε στη Βουλή, ως σχηματισμό πολιτικής δράσης, δεν είναι τουλάχιστον υποκριτικό να αντιδρούμε για κάποια άλλη εκδήλωση της;) 

Στο χώρο της οικονομίας, οι ακραίες αντιδράσεις νομίζω μας έχουν πλέον κατακλύσει. Ακραία μέτρα για αγοραστική αφαίμαξη. Ακραίες αποφάσεις που οδηγούν σε ακόμα πιο ακραίες αυτοκτονίες.

Τι μας μένει λοιπόν; Οι κοινωνικές αντιδράσεις. Όχι αγαπητό ημερολόγιο, όχι. Στην Ελλάδα οι πορείες και οι απεργίες δεν συνιστούν κοινωνική αντίδραση. Για τους άλλους λαούς, ίσως. Για εμάς όχι. Σε εμάς αποτελεί ένα στερεότυπο που ακολουθεί τους ίδιους εθιμικούς κανόνες με αυτούς της ελληνικής φιλοξενίας. Άσε που και να ήταν, δεν συμμορφώνονται με τον ορισμό του ακραίου. 
Ο συλλογισμός μου φτάνει ξάφνου σε μια κατάληξη. Μήπως αυτή η "Τρομοκρατία" αποτελεί αυτήν την ακραία κοινωνική αντίδραση που απαιτούν οι νόμοι της φυσικής για να εκτονωθεί η τρέχουσα κοινωνική κρίση;

Προφανώς και δεν ενστερνίζομαι εύκολα το συλλογισμό αυτό και εναντιώνομαι, όπως ακριβώς εναντιώνομαι σε όλες τις παραπάνω ακρότητες που αφορούν την πολιτική και την οικονομία.

Για πιο λόγο όμως διαπιστώνω το συλλογισμό αυτό αφού δεν το αποδέχομαι; Είναι απλό, αγαπητό ημερολόγιο. Μόνο όταν φτάνω σε σημείο να αντιλαμβάνομαι τα πράγματα μπορώ να προβώ σε σκέψεις και δράσεις αντιμετώπισης.

Σε ευχαριστώ

Τετάρτη 21 Δεκεμβρίου 2011

Αγαπητό ημερολόγιο...


Αναρωτιέμαι που είναι αυτό το "άτιμο" πνεύμα των Χριστουγέννων;

Εντάξει, θα μου πεις πως όλα είναι ένα παραμύθι για τα μικρά παιδιά। Το καταλαβαίνω। Αλλά όταν έχεις χτίσει μια ολόκληρη κουλτούρα γύρω από τα Χριστούγεννα, όταν δηλαδή έχεις δημιουργήσει κανόνες για το πως πρέπει να στολίσεις, τι πρέπει να φας, τι ώρα να βγείς, τι δώρα να πάρεις κτλ που φαίνεται αδιανόητο που δεν υπάρχει και ένας συγκεκριμένο εγχειρίδιο συμεπριφοράς για τα Χριστούγεννα।

Βέβαια αγαπητό ημερολόγιο, οι άνθρωποι πρέπει να δρουν ελεύθερα μεσα στο σύνολο। Στα μέτρα του δυνατού βέβαια (άλλο θέμα αυτό) χωρίς να μπαίνουν σε νόρμες। Αλλά και πάλι επειδή, ειδικά τον τελευταίο καιρό, έχουμε πήξει από όλη αυτή την ασυδοσία έκφρασης και λειτουργίας του τύπου "Ότι γουστάρω κάνω" καλό είναι να υπάρχει ένα know-how τουλάχιστον για τις γιορτές και μετά βλέπουμε.

Δεν λέω να έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα, μιας και έτσι ενοχλούνται τα εκάστοτε αντιεξουσιαστικά μου φρονήματα, αλλά έτσι για όσους αναρωτιούνται όπως εγώ.

Αυτά για τώρα αγαπητό ημερολόγιο. Α! και να σημειώσω πως αυτά τα Χριστούγεννα είναι ιδιαίτερα. Κυρίως, γιατί από ότι φαίνεται θα είναι τα τελευταία που συνοδεύονται με δώρο Χριστουγέννων.

xxx

Αγαπητό ημερολόγιο

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011


Ώρες ατελείωτες μπροστά από έναν υπολογιστή. Βλέπεις, ακούς, διαβάζεις και κυρίως κατεβάζεις. Αλήθεια, έχεις αναρωτηθεί ποτέ πως είναι να περνάς στην απέναντι πλευρά; Δηλαδή να είσαι εσύ αυτός που δείχνει, που μιλάει, που γράφει και που ανεβάζει. Δες το σαν πρόκληση ή κάτι τέτοιο. Η ακόμη καλύτερα πες πως είναι η φυσική απόρροια της αβάσταχτης βαρεμάρας που σε κατακλύζει όταν οι ρυθμοί της καθημερινότητας σου πέφτουν και εσύ ψάχνεις στην καλύτερη μια πνευματική διέξοδο.

Από σήμερα λοιπόν, ξεκινώ να γράφω ένα διαδικτυακό ημερολόγιο Βέβαια, ο αυστηρά προσωπικός χαρακτήρας του μάλλον θα θυσιαστεί στο βωμό της interactive επικοινωνίας.. αλλά δεν βαριέσαι. Εξάλλου οι περισσότεροι από εμάς έχουν έναν μεγάλο αδερφό.


Φιλικά
Βιλλι Τ.

Σήμερα συμφωνώ με ....

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010



Το ''εθνικό μας διαζύγιο''. Του Θανάση Χειμωνά (Media Soup)



Το μάτι μου έπεσε πάνω σε κάτι παράξενα μισόλογα στο Facebook.

Γρήγορα, μου δημιουργήθηκε η εντύπωση πως κάτι τρέχει με την Λάτσιο. Ανέκαθεν ήμουν οπαδός της Ρόμα, αλλά έχω υπάρξει και αθλητικός συντάκτης, οπότε η είδηση μου κίνησε το ενδιαφέρον. Τι είχε συμβεί άραγε; Μήπως ο έτερος μεγάλος σύλλογος της Ρώμης χρεοκόπησε; Μήπως το πούλμαν του δέχτηκε επίθεση από Αγκολέζους αυτονομιστές όπως συνέβη με την εθνική Τογκό; Μήπως τον αγόρασε ο Μπομπ Κοζώνης;

Βάζοντας «Lazio» στο Google, δεν ανακάλυψα κάτι άξιο λόγου, όταν όμως δοκίμασα την λέξη με ελληνικούς χαρακτήρες, έμαθα το τρομαχτικό νέο.

Δυστυχώς φίλοι μου… Το love story της Ελένης Μενεγάκη και του Γιάννη Λάτσιου, ανήκει πλέον στο παρελθόν και το Πανελλήνιο συγκλονίζεται! Γνωστά περιοδικά ποικίλης ύλης εξέδωαν έκτακτο παράρτημα, αναφέροντας όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες του δράματος, δεκάδες μάχιμοι δημοσιογράφοι (Ρούλα Κορομηλά, Φίλιππος Καμπούρης, Χριστίνα Λαμπίρη, Ντέσσυ Κουβελογιάννη κ.ο.κ.) βρίσκονται στις επάλξεις, σχολιάζοντας τις συνταρακτικές εξελίξεις ενώ το (αγαπημένο μου) Star περνάει ασταμάτητα κρόουλ και γεμίζει την οθόνη του με παράθυρα, προσπαθώντας να βρει τα αίτια του «Εθνικού Διαζυγίου».

Ωστόσο,θα ήταν άδικο να μην αναφερθώ και στην άλλη πλευρά. Σε όλους αυτούς, που ωρύονται, επειδή η TV ασχολείται με τέτοια θέματα, αντί να μιλάει διαρκώς για τον λαό που πεινάει (λες και για την πείνα του λαού ευθύνεται η trash TV).

Σε όλους αυτούς, που επιτίθενται με ιερό μένος στα ΜΜΕ, κατηγορώντας τα για συνεχιζόμενη μείωση του επιπέδου των κατοίκων αυτής της χώρας (λες και ο νεοέλληνας αν δεν έβλεπε τη Μενεγάκη και τον Λάτσιο στο Star και το Extra Channel, θα διάβαζε την Οδύσσεια του Τζέιμς Τζόις και τα άπαντα του Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ).

Εγώ προσωπικά, διασκεδάζω αφάνταστα με όλη αυτή την κατάσταση και δηλώνω εντυπωσιασμένος από τον τρόπο, που ένα εξαιρετικά βαρετό και ασήμαντο γεγονός, αποκτά τεράστιο ενδιαφέρον (από ψυχαγωγικής πλευράς), μόνο και μόνο από τον τρόπο με τον οποίο «σερβίρεται» στο φιλοθεάμον κοινό.

Είμαι σίγουρος δε, πως –όπως σχολίασε και ο συμπαθής Γιώργος G-Poly Πολυχρονίου- «τελικά θα πρυτανεύσει η λογική».

Όπως γίνεται πάντα στην Ελλάδα μας.

ΠΡΟΣΕΧΩΣ!!!!

Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010


ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ.. ΕΠΙΣΤΕΦΟΥΜΕ.
ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ!!!

Ακούω ραδιόφωνο!!!

Πέμπτη 2 Ιουλίου 2009


Κυρίες και κύριοι καλησπέρα. Το τελευταίο «τι ακούν τα αυτιά μου» για φέτος, μόλις ξεκινά.

Στο μικρόφωνο, ο πάντα αγαπημένος σας Βασίλης Θανόπουλος.

Λίγες βδομάδες μετά τις ευρωεκλογές και ακόμα ψάχνουμε τη ευρωπαϊκή μας συνείδηση. Αλήθεια, την είδατε πουθενά; γιατί εγώ την έχω χαμένη….

Ας μην είμαστε όμως κακοπροαίρετοι. Αντίθετα θα αφιερώσουμε τη σημερινή εκπομπή στην γηραιά ήπειρο και θα πορευτούμε με το εμπνευσμένο σύνθημα: ΤΟΝ ΠΗΡΑΜΕ ΤΟΝ ΕΥΡΩΠΑΙΟ!!!!
Τον πήραμε λοιπόν και γίναμε όλοι μια ευτυχισμένη οικογένεια. Βέβαια όπως σε και σε κάθε οικογένεια υπάρχουν κάποια ψιλοπροβληματάκια. Τι εννοώ;

Η αγάπη του Ευρωπαίου για τις επιχειρήσεις είναι γνωστή. Μια επιχειρηματική λοιπόν δραστηριότητα ιδιαίτερη διαδεδομένη στις μέρες μας είναι αυτή της βιομηχανίας του σεξ. Όπως θα έλεγε και ένας πανεπιστημιακός, στις σημερινές συνθήκες της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης και της αγοραίας εμπορευματοποίησης των πάντων, η βιομηχανία του σεξ έχει προσλάβει στην Ευρώπη μαζικές διαστάσεις. Κάθε χρόνο σου λέει 4.000.000 περίπου γυναίκες - αλλά και 1.000.000 παιδιά γίνονται θύματα σωματεμπορίας. Η πορνεία, ο σεξουαλικός τουρισμός, η παιδική πορνογραφία έχουν φθάσει σε εξαιρετικά ανησυχητικά επίπεδα στην Ευρώπη. Τα παιδιά λοιπόν αυτής της ευτυχισμένης ευρωπαϊκής οικογένειας δεν περιορίζονται μόνο στο να κρύβουν πορνοπεριοδικά κάτω από το κρεβάτι για να μην τα δουν οι δικοί τους. Όχι! Γίνονται traffickers και κερδίζουν περίπου 7 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως. Α ρε Ευρωπαίε επιχειρηματία.


Μην νομίζετε όμως ότι επειδή έχουμε γίνει μια οικογένεια με ευρωπαϊκά δεδομένα τα πράγματα έχουν αλλάξει και πολύ. Προοδευτικοί ξεπροοδευτικοί η ρήση «Χτύπα την γυναίκα σου… μπορεί να μην ξέρεις το γιατί…αυτή σίγουρα ξέρει!» καλά κρατεί στην Ευρώπη. Ο μπαμπάς εξακολουθεί να δέρνει την μαμά. Η ενδοοικογενειακή βία έχει καταστεί για τις Ευρωπαίες μεταξύ 15 και 44 χρόνων, η πρώτη αιτία αναπηρίας και θανάτου, αφήνοντας πίσω ακόμη και τα αυτοκινητικά δυστυχήματα ή τον καρκίνο. Το 1/3 από αυτές μαχαιρώνεται, το 1/3 φονεύεται με πυροβόλο όπλο, το 20% στραγγαλίζεται και το 10% ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου. Και μετά σου λένε ότι τα διαζύγια αυξάνονται.
Η Ευρώπη έχει γίνει πια το σπίτι μας και όπως είναι γνωστό, στο σπίτι μας μένουμε μόνο εμείς και κανείς άλλος. Άντε να φιλοξενήσουμε κανά συγγενή από το χωριό. Ούτε λόγος για τα εκατομμύρια των απελπισμένων λαθρομεταναστών και προσφύγων, που κτυπούν επίμονα τις πόρτες της γηραιά ηπείρου. Τώρα θα μου πεις πως αν δεν έχεις αρκετά δωμάτια τι να τους κάνεις; Σίγουρα όχι να τους οδηγείς στην εξαθλίωση και να χρησιμοποιείς τακτικές που σε απομακρύνουν από τις δημοκρατικές αρχές,οι οποίες έχουν ιστορικά θεμελιωθεί. Η επιλογή της Ευρώπης είναι να διαχειριστεί έξυπνα τις ανθρώπινες ροές των μεταναστών και να εκμεταλλευτεί τη μετανάστευση για να αποφύγει τη δημογραφική συρρίκνωση, να σώσει τα ασφαλιστικά της συστήματα από την αναπόφευκτη κατάρρευση, και να δημιουργήσει μια πιο ανοικτή και πλουραλιστική κοινωνία, ανεκτική προς το διαφορετικό.


Μιλώντας για Ευρώπη θυμήθηκα τη γιαγιά μου. Τώρα που είμαστε στην Ευρώπη θα γίνουμε πλούσιοι έλεγε. Η καημένη γιαγιά ακόμα περιμένει. Όχι μόνο δεν πλουτίσαμε. Γίναμε και πιο φτωχοί από ότι ήμασταν. Και καλά εμείς. Ας είναι καλά τα κτήματα του παππού. Οι 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας τι να πουν; Συγκεκριμένα σύμφωνα με έκθεση τις ευρωπαϊκής επιτροπής για την κοινωνική συνοχή, συνολικά 100 εκατομμύρια Ευρωπαίοι, ζουν με λιγότερο από 8.000 ευρώ το χρόνο, ήτοι 22 ευρώ την ημέρα. Τι να πρωτοκάνεις με 22 ευρώ;

Από όλα αυτά λοιπόν αναρωτιέμαι. Αν όντως, όλοι έχουμε γίνει μια ευτυχισμένη οικογένεια, πειράζει που θέλω να είμαι ορφανός; Πειράζει που προτιμώ να μιλώ με τους φίλους μου για το αύριο και όχι με την οικογένεια μου; Για αυτό σας λέω. Τον πήραμε τον Ευρωπαίο.

Με αυτά και μ’ αυτά φτάσαμε στο τέλος της εκπομπής. Το «τι ακούν τα αυτιά μου» σας αποχαιρετά και σας εύχεται καλό καλοκαίρι. Ήταν ο Βασίλης Θανόπουλος εδώ στη συχνότητα του...